اللهم عجل لوليك الفرج، والعافيه والنصر، واجعلنا من خير انصاره و اعوانه، والمستشهدين بين يديه
خداوند منان را شاكريم كه در فضاي جمهوري اسلامي از نعمت تنفس برخورداريم و آرزوي سلامت و فرج مولاي عظماي انسانيت و ناجي بشر از جهالت مدرن و رهايي انسان از دنائت مدرنيته را در سر داريم. بشر تا چشم باز كرد خود را با جهل و غرور و طغيان همراه ديد و موانع اصلي پيشرفت هاي معنوي خود را در اين خبائث رفتاري و كرداري خود يافت و با توصيه هاي انسان كامل دست به رياضت هاي مفيد براي رهايي از اين همراهان ناميمون زد ولي شيطان منادي لذت و برخورداري از فرصت ها شد و انسان را فريفته دنيا نموده و ترك لذات را دليل بر عقب ماندگي و ارتجاع دانسته و طبل غرور را مدام در جان انسان نواخته و بازار جهل را دائم داغ كرده و طغيان از مسير خدايي را حق او پنداشته است.
مگر نه اين است كه انسان به رهايي مي انديشد و رهايي جز با مهدويت ناممكن است؟ انسان هماره منتظر يك ناجي است و اين در همه مكاتب آسماني و حتي در آموزه هاي غير آسماني و بشري به روشني بروز و ظهور داشته و مكنونات فطري انسان رهايي جو در آرزوهاي نامتناهي او متبلور شده است به طوري كه مبحث مهدويت به طور مستقيم يا غير مستقيم و تلاش انسان براي شناختن ماهيت رفتاري ناجي از دغدغه هاي همه متفكران عالم بوده است.
سلسله رسالت با امامت تداوم مي يابد و عترت، ثقلي از دو ثقل بر جاي گذاشته رسول گرامي اسلام (ص) است كه وزني معادل كتاب الله را با خود به همراه داشته و ترازوي عدالت خداوندي امامت را شكل گوياي قرآن و قرآن را مكتوب شده ائمه دانسته و جدايي اين دو براي دستگاه خلقت ناممكن و اكمال دين به اتصال قرآن و عترت وابسته بوده است. راه خطائي كه بشر بعد از رحلت رسول الله پيمود كه بالاترين خيانت عده اي قدرت طلب به بشريت در همه اعصار بود، اين بود كه همه تلاش ها براي جدا نمودن اين دو مفهوم و اين دو ثقل مصروف شد و بشر غافل و جاهل حاكميت مجدد جهل را پيروزي تلقي كرده و آن را جشن گرفت. شك و ترديدي نيست كه جهل و ناداني بزرگترين بلاي وارد شده بر بشر بود و جهالت مبتني بر مدرنيته توام با غرور استدلال پذير، و طغيان و سرپيچي از قوانين الهي بيشترين آثار مخرب را بر رفتارهاي حكومتي و زيستي مدرن توام با تهديدهاي فراوان سياسي، فرهنگي، اجتماعي، امنيتي و اقتصادي به همراه داشته است.
مهجوريت ائمه، هجران كتاب الهي را نيز با خود به همراه آورده و غربت شديدي را بر فهم حقايق آسماني و حاكميت قوانين الهي تحميل نمود و چشمه هاي زلال معرفت هاي ديني و الهي را خشك كرده و فرصت هاي طلايي استفاده از محضر ائمه (ع) را از بين برد. آناني كه مي توانستند زجاجه نور و مصباح هدايت انسانيت باشند، در تيرگي هاي جهل افزاي مدرنيته و غرور و حاكميت تيره انفاس بشري و در گيرودار قدرت طلبي انسان و طغيان او از دستورات خداوندي، به همراه كتاب هدايت و نور خداوندي مهجور شده و مردم به دست خود، خويشتن را از هدايت و راهجويي محروم نمودند و سينه خود را محل استقبال از شرور برخاسته از گفتمان هاي زجر آور و بي حاصل بين تمدن هاي ملهم از خودخواهي هاي بشري، كه انتهاي آن جنگ و كشتار و خونريزي و فريب و خدعه بود قرار داد.
انسان مهجور مانده از قرآن و عترت و حيران در وادي جهل مدرن، هماره در فطرت خود وجودي را حس مي كند كه او را منتظر نگه مي دارد. اثر اين انتظار به زبان هاي مختلف در آثار بسيار بروز كرده و درست يا غلط بيشترين اثر را در رابطه با موضوع ظهور و انتظار به خود اختصاص داده است. عامل اين گرايش فطري بشر به سوي مهدويت، حقيقت است و بشر دور مانده از اين حقيقت فطرت خود را متوجه آن كرده تا راهجويي كند، ولي غفلت ها و گمراهي ها بر سر درك حقايق شفاف عالم مانع قرار داده و بشر را به سمت تيرگي مي كشاند.
زلال ترين و دقيقترين و اصيل ترين مباحث در مورد مهدويت، مشخصات آن نور وعده داده شده، در منابع شيعه اثني عشري وجود دارد و اگرچه احاديث صحيح جمع آوري شده براي مهدويت نسبت به صحاح ديگر در جهان اهل سنت، تعداد معدودتري داشته ولي دقيق ترين و موثق ترين آنها مي باشد. امروزه مهدويت يك نشانه فطري براي همه انسان ها است و شناخت مهدي (عج) جز از راه احاديث قاطع و موثق امكان پذير نبوده و ممكن است موجبات انحرافات جديد و عديده اي را فراهم نمايد. ظهور و فلسفه آن و دلايل و علت هاي تاخير در ظهور و چرايي ضرورت دعا براي فرج و سلامتي امام عصر (عج) از مباحثي است كه نبايد با حدس و گمان براي آنها دليل تراشي نمود، بلكه بايد دلايل آن ها را در احاديث ائمه جستجو نمود و خويشتن را از گمراهي نجات بخشيد.
منتظر واقعي به انتظار هاي سطحي و ظاهري نمي انديشد و برگزاري جشن ها و حتي سخنراني ها و كتابت ها براي يك منتظر نهايت آمال او نبوده و او را به اين مقدار قانع نمي سازد، بلكه انسان منتظر با اعمال خود زمينه ها را براي ظهور آقا فراهم مي كند. صداقت، پاكي، فداكاري، آمادگي براي جهاد، از خودگذشتگي، و بسياري از صفات انساني ديگر كه براي رويت آثار امام (عج) ضروري هستند، محتاج تزكيه نفس و پالايش روح جهت آماده سازي براي پذيرش شرايط نوين «با آقا بودن و تا آخر ماندن» مي باشند.
نشانه اصلي و محوري شايستگي رويت مهدي موعود (عج) و همراهي ايشان در نهضت عظيم انسان، همراهي و همنوايي و هم آهنگي با ولايت فقيه است. فاصله هايي كه با ولايت فقيه در افراد وجود دارد و زاويه هايي كه از مسير ولايت گرفته مي شود، بصيرت انسان را براي پيش بيني و نقشه خواني مسير كم كرده و هنوز به ولي نرسيده از قله هاي صعب العبور راه ترسيده و درجا مي زند. مدعيان همراهي ولايت در ابتداي راه زيادند ولي آنانكه شجاعت فداكاري و گذشتن از همه چيز را دارند و فتنه هاي روزگار مسير حركت آنها را با ولايت زاويه دار نكرده مي توانند تا آخر به سمت انقلاب مهدوي به پيش بروند و در كنار مهدي (عج) و همراه ايشان در راه اسلام و به خاطر خدا، با نفسانيت و خودخواهي هاي عمومي بشر مبارزه كرده و عدالت را بر جهان پر شده از ظلم و جهالت، حاكم مي گردانند.
خدايا مهدي (عج) را به خاطر آنهايي كه خاطرشان برايتان عزيز است و دوست داريد از درياي محبت و ابر كرامت وجود شما بهره مند گردند و همراه آن نور جهان هستي و عزت مطلق بشريت و انسان كامل، شرف انساني را به نقطه عزت خود بر گردانند، چشم ما را به نور جمال مهدي (عج) منور گردان.
غلامعلي رنجبر فرح آبادي 5/5/1389
